یک روایت از اجحاف سالن‌های موسیقی در حق کنسرت بانوان
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۷۰۸۴۷
سرپرست یک گروه موسیقی بانوان درباره برگزاری یک جشنواره موسیقی مختص به بانوان می‌گوید: «برگزاری جشنواره‌ای مختص به بانوان می‌تواند نکته مثبتی باشد ولی اگر قرار است رقابتی سالم صورت بگیرد نباید خیلی به این تفکیک‌گذاری‌ها قائل بود»؛ او البته می‌گوید تفکیک می‌تواند موجب اجحاف بزرگ در حق گروه‌های موسیقی بانوان شود و خیلی کسی پیگیر این حق و حقوق نباشد؛ و روایتی از این اجحاف را بیان می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گروه موسیقی «ماهنی» در سومین روز از جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر در سانس بانوان در تالار وحدت روی صحنه رفت که به همین دلیل، با ماندانا غفاری (نوازنده پیانو و سرپرست گروه «ماهنی») گفت‌وگویی داشتیم.
نمی‌توانیم به درستی تبلیغ کنیم!
غفاری در گفت‌وگو با ایسنا درباره سختی فعالیت این گروه به عنوان یک گروه بانوان گفت: زمانی که به عنوان یک گروه بانوان فعالیت می‌کنیم، در برگزاری کنسرت در بخش صدابرداری کار ما سخت می‌شود و یا نمی‌توانیم به درستی تبلیغ کنیم. همچنین ساعت‌هایی که برای برگزاری کنسرت در اختیار ما می‌گذارند غیراستاندارد است و این باعث می‌شود نتوانیم مخاطب‌های زیادی را جذب کنیم و مخاطب‌های ما کم می‌شوند.
ساعت دو ظهر برای کنسرت غیراستاندارد است
او درباره سانس‌های ساعت دو که در اختیار کنسرت‌های بانوان قرار داده می‌شود، گفت: ساعت دو در تابستان اوج گرما است و کمتر کسی حاضر است در این ساعت از منزل یا محل کار خود خارج شود و به یک کنسرت برود. حتی اگر مخاطب تمایل هم داشته باشد، ترجیح می‌دهد این سختی را به جان نخرد و به کنسرت نرود. زمانی هم که ما مخاطب نداشته باشیم، نمی‌توانیم به درستی فعالیت کنیم و شناخته شویم.
یک اجحاف در حق زنان برای هزینه سالن کنسرت
این هنرمند همچنین درباره اجاره‌بهایی که برای سانس ساعت دو از آنها اخذ می‌شود، گفت: هزینه‌ای که ما برای سانس ساعت دو در تالار وحدت پرداخت می‌کنیم، با هزینه‌ای که برای سانس ساعت ۹ شب این سالن پرداخت می‌شود، تفاوتی ندارد که این اجحاف بزرگی در حق خانم‌ها است؛ زیرا زنان در برگزاری کنسرت هزینه سنگینی را به دوش دارند، مشکل تبلیغات دارند و مجبور هستند در ساعتی روی صحنه بروند که جذب مخاطب کار دشواری است.
هزینه‌ای که ما برای سانس ساعت دو بانوان در تالار وحدت پرداخت می‌کنیم، با هزینه‌ای که برای سانس ساعت ۹ شب این سالن پرداخت می‌شود، تفاوتی ندارد که این اجحاف بزرگی در حق خانم‌ها است؛ زیرا زنان در برگزاری کنسرت هزینه سنگینی را به دوش دارند، مشکل تبلیغات دارند و مجبور هستند در ساعتی روی صحنه بروند که جذب مخاطب کار دشواری است
به حمایت مالی نیاز داریم
او درباره مشکلات مالی گروه‌های بانوان نیز گفت: در بین خانم‌ها، نوازنده‌های خیلی خوبی داریم ولی امکانات ما برای نگه داشتن این گروه‌ها به لحاظ مالی در دراز مدت کار سختی است و به حمایت نیاز داریم؛ زیرا اگر این حمایت‌های مالی صورت بگیرد گروه‌های موسیقی بانوان می‌توانند کار موسیقی و اجراهای بهتری ارائه دهند.
همچنین از این نوازنده پیانو سوال کردیم که مشکلاتی که در مسیر فعالیت گروه‌های بانوان وجود دارد را به چه صورت می‌بیند که گفت: سازمان‌ها و نهادهای مرتبط با امور هنری باید از شکل‌گیری گروه‌های موسیقی نوپا حمایت کنند تا بعدا بتوانند از آنها بهره‌برداری کنند ولی چون این حمایت‌ها و امکانات مالی وجود ندارد، خانم‌هایی که در موسیقی فعال هستند دست به گریبان بخش خصوصی می‌شوند که اگر آنها نیز مایل به حمایت نباشند، مجبور به توقف فعالیت‌های گروهی خود خواهند شد.
او ادامه داد: لازم است که ارگانی در کنار وزارت فرهنگ، سرمایه‌گذاری درستی در فعالیت موسیقی خانم‌ها داشته باشد و بودجه‌ای را به آنها اختصاص دهد تا گروه‌های شناخته شده و یا گروه‌های تازه‌کار را حمایت کند. همچنین کارشناسان موسیقی خانم زیاد داریم و لازم است که این افراد کار خانم‌ها را به نظر کیفی بررسی کنند تا موسیقی باکیفیت در کنسرت‌های بانوان ارائه شود.
نباید برخوردهای سلیقه‌ای در خارج از تهران داشته باشیم
این هنرمند همچنین درباره برخوردهای سلیقه‌ای استان‌ها در برگزاری کنسرت‌های بانوان گفت: متأسفانه تمام پتانسیل هنری و کاری ما در پایتخت رخ می‌دهد و این اعمال سلیقه‌هایی که در شهرستان‌ها صورت می‌گیرد موجب می‌شود که خانم‌ها کمرنگ شوند و یا برای فعالیت به تهران بیایند.
تفکیک‌گذاری چندان درست نیست اما...
همچنین از غفاری درباره برگزاری یک جشنواره موسیقی مختص به بانوان سوال کردیم که گفت: می‌تواند نکته مثبتی باشد ولی اگر قرار است رقابتی سالم صورت بگیرد نباید خیلی به این تفکیک‌گذاری‌ها قائل بود. ما نباید با آقایان تفاوتی داشته باشیم که بخواهند جشنواره‌ای مجزا و فارغ از جشنواره‌های عمومی برایمان برگزار کنند. به هر حال خانم‌ها آنقدر توانمند هستند که هیچ کم و کسری از گروه‌هایی که خیلی راحت‌تر کنسرت برگزار می‌کنند، ندارند و می‌توانند هم‌پای آنها حرکت کنند. ولی اگر هم چنین فستیوالی وجود داشته باشد که تمام خانم‌ها در همه بخش‌های هنری از آواز گرفته تا آهنگسازی حضور پیدا کنند، در شناسایی نوازندگان، خوانندگان و آهنگسازان زن موثر خواهد بود.
تنها به دنبال حق خود هستیم
او همچنین فعالیت بانوان در عرصه موسیقی ایران را نوعی تثبیت حضور دانست و توضیح داد: به هر حال خانم‌ها هر کاری که کنند و هر برنامه‌ای که در هر زمینه‌ای داشته باشند، یک نوع قدرت‌نمایی و تثبیت حضور است. خانم تنها می‌خواهند حق و حقوقی که متعلق به آنها است را داشته باشند و قصد مبارزه یا مقابل کسی ایستادن را ندارند. صرفا می‌خواهند به جایگاهی که حق آنها است برسند.
او در پایان صحبت‌های خود نیز درباره تشکیل گروه «ماهنی» گفت: ما از سال ۹۳ گروه را تشکیل دادیم، منتهی نه در زمینه بانوان؛ بلکه یک کوارتت بودیم که هم بخش سازی داشتیم و هم بخش آوازی که آواز گروه دو صدایی زن و مرد بود. در این سال‌ها آثاری را به صورت تک‌ترک و بی‌کلام منتشر کرده‌ایم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سی و نهمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر جشنواره های فجر 1402 جشنواره های فجر 1402 نمایشگاه رسانه های ایران سی و نهمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر برگزاری کنسرت هزینه ای برای سانس گروه ها ساعت دو خانم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۷۰۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وزیری‌تبار، قره‌نی‌نواز سال کودتا: قمرالملوک پیر دیر است و برایم ارشدیت دارد/ از مردها بنان و بنان و بنان
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در بهار سال ۱۳۳۲ تنها چند ماه مانده به کودتای ۲۸ مرداد، اگر چهارشنبه‌شب‌ها ساعت یک ربع به ۶ عصر پیچ رادیو را باز می‌کردید صدای دل‌نواز قره‌نی‌ای به گوش‌تان می‌رسید که حسینعلی وزیری‌تبار (۱۲۸۵-۱۳۳۷) نوازنده‌اش بود. این نوازنده‌ی ۴۷ ساله در آن مقطع هنرآموز سرود و رئیس ارکست دانشجویان انجمن موسیقی ملی بود و چهار فرزند داشت که بزرگ‌ترین آنها گیتی در هنرستان موسیقی ویلن کار می‌کرد، همایون شش‌ساله، هدایت سه‌ساله و هایده‌ی یک‌ساله کوچک‌تر از همه بود. وقتی خبرنگار اطلاعات هفتگی (۱۱ اردیبهشت ۱۳۳۲) به انجمن موسیقی ملی رفت تا با و مصاحبه کند، با یک جوان شاکی مواجه شد؛ وزیری‌تبار دل پرخونی از رادیو داشت و اصلا از زندگی‌اش راضی نبود. آن‌چه در پی می‌خوانید بخش‌هایی از گفت‌وگوی یادشده است:
... از دوازده‌سالگی پدرم برای فراگرفتن موسیقی مرا تشویق کرد و با آن‌که در خانواده‌ی خود موسیقی‌دان نداشتیم ولی علاقه به موسیقی و شنیدن آهنگ‌ها یکی از بهترین لذات افراد خانواده‌ام بود و من تنها فردی هستم که در فامیل خود به موسیقی علمی و عملی آشنا هستم. از همان کودکی من قره‌نی را دوست داشتم و درست یادم هست که اولین مربی من مرحوم سالار معزز از لحاظ ترکیب لب و دهان و انگشتانم مرا به فرا گرفتن این ساز تشویق نمود و سپس نزد مرحوم سرهنگ نصرالله‌خان مین‌باشیان به تکمیل ساز مورد علاقه‌ی خود پرداختم و وقتی افتخار شاگردی کلنل را پیدا کردم مثل آن بود که دنیایی را به من داده باشند ناگفته نماند که از محضر آقایان غلامحسین مین‌باشیان، خالقی، ضیا مختاری، و خادم میثاق استفاده‌های شایانی برده‌ام.
از درد دل‌های‌تان از رادیو ممکن است یکی دو تا به طور مثال ذکر کنید.
اولا موسیقی ملی ما با وضعی که فعلا در رادیو اجرا می‌شود هرگز ترقی نخواهد کرد در صورتی که اساس موسیقی ملی ایران بزرگ‌ترین پایه‌های موسیقی شرق، بلکه موسیقی دنیا است. دیگر آن‌که تاکنون هیچ‌گونه تشویقی از من نشده و فقط یک تقدیرنامه و دو مدال و یک نشان از طرف وزارت فرهنگ دریافت داشته‌ام... اداره‌ی رادیو فقط ماهی ۲۴۰ تومان به من می‌داد که اخیرا ۲۰ تومان آن را کسر کرده [و با خنده افزود:] منتظر کم کردن بقیه‌ی آن هم هستم و من که هم سولیست هم نوازنده و هم کمپوزیتور هستم این است وضع من وای به حال آن‌هایی که فقط یکی از این جنبه‌ها را دارند.
شب‌های یکشنبه هم از ساعت هشت و نیم تا نه گاهی با عده‌ای از رفقا و هنگامی با ارکست که فعلا وضع آن درهم برهم شده در رادیو شرکت می‌کنم.
کدام موسیقی‌دان به موسیقی ایران بیشتر خدمت کرده است؟
آقای کلنل وزیری
عاشق شده‌اید؟
ما آردمان را بیخته و غربال‌مان را آویخته‌ایم و اصولا وجود خانم عزیزم که بدون رودربایستی باید بگویم کاملا مراقب و مواظب راحتی من است بالاترین سعادت‌ها را نصیب من کرده است.
نظرتان درباره‌ی تصنیف‌ها و شعرهای جدید که در رادیو خوانده می‌شود چیست؟
شعرها حسابی نیست و طبعا آهنگ‌ها هم قلابی از آب درمی‌آید.
خوش‌ترین خاطره‌تان در زندگی چیست؟
خوش‌ترین خاطرات زندگی‌ام اقامت نه‌ساله‌ام در شیراز یعنی معدن لب‌لعل و دکان حسن است. در هفتصدمین سال یادبود سعدی علیه‌الرحمه کنسرتی تهیه کردم و آهنگی به نام «به یاد سعدی» ساختم که هنوز خاطره‌ی شیرین آن در تمام نه سال خوشی و شیرینی زندگی شیراز مثل لؤلؤیی در چشم می‌درخشد.
کدام خاطره‌ای روح شما را مکدر می‌سازد؟
هر وقت دروغ بشونم و تظاهر ببینم (که الحمدالله در جامعه‌ی ما اصلا وجود ندارد) زیرا صمیمیت و یگانگی را می‌پرستم.
کدام غذا را بیشتر از بقیه دوست دارید؟
آنقدر در قره‌نی فوت کرده‌ام که دندان‌هایم یکی‌یکی دنبال فوت‌ها بیرون پریده و ناچار بیشتر غذاهای نرم و تر و راحت‌الحلقوم را دوست دارم که البته تولید «باد» هم بکند!
نظرتان درباره‌ی خوانندگان ایرانی چیست؟
از بین خانم‌ها بانو قمرالملوک که پیر دیر است، برای من ارشدیت دارد. بعد خانم ضرابی که از لحاظ سوابق خوانندگی به‌خصوص در خواندن آهنگ‌های ضربی بی‌نظیر است. سوم روح‌انگیز و چهارم روح‌بخش و از مردها بنان و بنان و بنان.
۲۵۹۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900969
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت